คัคนานต์ หมายถึง [คักคะนาน] (แบบ) น. ฟ้า. (ป., ส. คคน + อนฺต = สุดฟ้า).
ดู คัคน-, คัคนะ.
ดู คัคน-, คัคนะ.
ดู คัคน-, คัคนะ.
ก. ออกัน, ประดังกัน.
ก. ติดค้างทับถมอยู่, ตกค้างทับถมอยู่, เช่น งานคั่งค้าง.
ก. โกรธอัดอั้นอยู่ในใจ.
น. ชื่อช้างตระกูล ๑ ใน ๑๐ ตระกูล เรียกว่า คังไคยหัตถี กายสีเหมือนสีนํ้าไหล, คงไคย ก็ว่า. (ดู กาฬาวก). (ป. คงฺเคยฺย; ส. คางฺเคย).